Tradycja noszenia ślubnych obrączek Wesele i Ślub z weselicho.net

Obrączki są niesamowitym rodzajem biżuterii, ponieważ towarzyszą małżonkom przez długie lata. Zwyczaj noszenia obrączek towarzyszy nam od wielu wieków. Został zapoczątkowany w starożytnym Rzymie. Mężczyzna obwiązywał swoją wybrankę sznurkiem lub pasem, co miało symbolizować trwałość i nierozerwalność związku.

Podczas ceremonii zaślubin panna młoda miała na sobie pas z owczej wełny zawiązany na biodrach na węzeł, który był rozluźniany w odpowiednim momencie przez pana młodego. Stąd powiedzenie „rozpiął jej pas” oznaczało to samo, co „ożenił się z nią”. Potem zaczęto stosować także wymianę pierścieni. Okrąg miał symbolizować nieskończoność (w tym przypadku nieskończoną miłość).

Rzymskie zwyczaje zaczęło w IX wieku przejmować chrześcijaństwo, chociaż początkowo obrączka symbolizowała zaślubiny z Kościołem lub Bogiem – do dnia dzisiejszego zakonnice noszą obrączki na znak oddania Jezusowi Chrystusowi. Potem w biżuterii zaczęto dostrzegać walor estetyczny i traktować ją także jako ozdobę. W XIII wieku pierścienie były bardzo popularnym prezentem wśród kochanków, jako dowód ich wzajemnej miłości. W Polsce tradycja wymiany obrączek istnieje od XVIII wieku (wcześniej wymieniano się ślubnymi wieńcami). Początkowo obrączki były zakładane parze młodej przez księdza. Dopiero później zostało przyjęte, że małżonkowie wymieniają się pierścieniami między sobą. Co ciekawe, do czasów I wojny światowej obrączki były noszone jedynie przez kobiety.

Obrączki wykorzystywane są także w innych kulturach, na przykład wśród muzułmanów i w judaizmie. Według zwyczaju, w Polsce obrączkę nosi się na serdecznym placu prawej ręki. Są także państwa, gdzie tą wyjątkową biżuterie nosi się na lewej ręce – wierzono, że lewa dłoń prowadzi bezpośrednio do serca. W naszym kraju istnieje zwyczaj, że obrączkę przekłada się na lewą dłoń, gdy zostaje się wdową lub wdowcem. Co ciekawe, w Grecji kolory obrączek pary młodej różnią się. Panna młoda ma srebrną, zaś pan młody złotą. Ma to symbolizować uległość kobiety wobec mężczyzny.

Obecnie obrączki wykonywane są z różnych materiałów i zawierają różne elementy ozdobne. Często na ich wewnętrznej stronie grawerowana jest data ślubu, imiona małżonków lub sentencja miłosna. W latach wcześniejszych przede wszystkim wykonywano ten element biżuterii ze złota. Dzisiaj stosowana jest większa dowolność. Dużą popularnością cieszy się, na przykład złoto białe.

Z obrączkami ślubnymi wiąże się także parę przesądów. Po pierwsze, ich zakup powinien zostać sfinansowany przez przyszłego małżonka. Narzeczona może uczestniczyć przy ich wyborze, ale do dnia ślubu nie powinna ich już oglądać. Po drugie, przed złożeniem przysięgi małżeńskiej nie można ich nosić, ponieważ może przynieść to pecha przyszłej parze młodej. Po trzecie, w przypadku, gdy w dniu ślubu obrączka upadnie przed ołtarzem najlepiej, by podniósł ją świadek, ministrant albo ksiądz. Na koniec, panna młoda powinna pamiętać o tym, aby ukochany nie wsunął jej obrączki do samego końca palca, ponieważ oznacza to, że on będzie rządził w ich małżeństwie. Ale jak to bywa z przesądami – nie należy się nimi zbytnio przejmować. A czy Wy stosujecie się do znanych sobie przesądów, czy raczej je ignorujecie? To bardzo ciekawe zjawisko.